Jest wiele sposobów zewnętrznych na podrażnione oczy. Czy można jednak wspomagać je także od wewnątrz, w naturalny sposób, bez użycia leków? Zdecydowanie ułatwia to dobór odpowiedniej diety. Przy jej zastosowaniu szybko można zapomnieć o zaczerwienieniu i pieczeniu. Oczy są narażone na wiele drażniących czynników. Spaliny, pyły, długa praca przy komputerze mogą powodować dyskomfort, a nawet prowadzić do osłabienia wzroku. Krople mogą pomagać, jednak działają one w sposób doraźny. Trwałe wzmocnienie wzroku jest możliwe natomiast przy odpowiednim zbalansowaniu diety. W pierwszej kolejności należy wzbogacić posiłki w składniki zawierające witaminę A, jest ona antyoksydantem zwalczającym wolne rodniki, które odpowiadają w dużej mierze za słabnięcie wzroku. Wspomaga także funkcjonowanie fotoreceptorów odpowiedzialnych za proces widzenia, a w połączeniu z witaminami C i E zapewnia trwałość naczyń krwionośnych znajdujących się w oku. W celu uzupełnienia tych składników należy jeść marchew, pomidory, warzywa kapustne, oleje roślinne, pestki słonecznika czy sezam. W diecie należy zadbać o odpowiednią ilość selenu, cynku, manganu i miedzi. Minerały te mają właściwości antyoksydacyjne, szczególnie ważny jest cynk, a możemy je znaleźć w rybach, jajach, owocach morza, orzechach i fasoli. Na jakość widzenia wpływa mają także antocyjany – czerwone, niebieskie i fioletowe barwniki owoców i warzyw, usprawniają one krążenie krwi i regenerują enzymy znajdujące się w oku. Dieta powinna być także uzupełniona o luteinę, zapobiega ona powstawaniu wad i chorób. Luteina działa jako swego rodzaju filtr chroniący oko przed promieniowaniem i jest składnikiem niemal wszystkich suplementów. Wprowadzenie do diety kilku produktów może wspomóc pracę naszych oczu, a także zachować ich zdrowie na długo.

Sprawność fizyczna jest pojęciem rozumianym różnie przez autorów, budzi w nich kontrowersje i odmienne poglądy na ten temat. Jak będzie wyglądać moda, czy też styl? Czy będzie miała miejsce tu uroda? Autorzy również te same zespoły zjawisk określają innymi terminami: sprawność motoryczną oraz ruchową lecz badacze są podzieleni na dwie grupy. Jedni uważają, że te pojęcia różnią się od siebie inni zaś traktują te terminy zamiennie. Zdaniem N. Wolańskiego i J. Parizkova „sprawność fizyczna jest stosunkiem energii wydatkowanej przez organizm (po wyrównianiu długu tlenowego) do pobranej w postaci pożywienia i tlenu. Natomiast sprawność ruchowa (motoryczna) to ta część sprawności fizycznej, która obejmuje stosunek efektywności ruchów do morfologicznego podłoża czyli predyspozycji.” Inaczej rozumie pojęcie sprawności fizycznej L. Denisiuk „sprawność fizyczna, to aktualne możliwości wykonania czynności ruchowych wymagających znacznego wysiłku, szybkości, wytrzymałości, zwinności, zręczności i wszystkich innych cech motorycznych. Sprawność ta jest efektem wyćwiczenia powodującego przestrojenie regulacyjnych funkcji układu nerwowego i zmianę czynności całego organizmu.”Według N. Wolańskiego i J. Parizkova: sprawność motoryczna (ruchowa) jest to część sprawności fizycznej, która obejmuje stosunek efektywności naszych ruchów do morfo-fizjologicznego podłoża czyli najszerzej rozumianych predyspozycji człowieka. Można stwierdzić iż sprawność motoryczna jest zależna od czynników, które nie podlegają wytrenowaniu tj. masa mięśniowa, właściwości układu nerwowego i metabolizmu itp., a także od czynników, które można wytrenować np.: szybkość, siła, zwinność, wytrzymałość i wydolność, również cechy psychiczne, taktyka rozgrywania ruchu i jego technika.

Rozbieżności, które występują między pojęciem zdrowia przez profesjonalistów, edukatorów, oraz doświadczeniem i rozumieniem zdrowia prze edukowanych mogą mieć spory wpływ na realizację programów edukacji zdrowotnej oraz ich skuteczność. To niezwykła moda, a zarazem osiągająca szczyty uroda. Ale jaki wpływ ma styl? Zachowania zdrowotne odnoszą się do różnych zachowań, które są związane ze sferą życia, czyli zgodnie ze współczesną wiedzą medyczną wywołują pozytywne lub negatywne skutki zdrowotne. Są one określane jako: zachowania związane ze zdrowiem, zachowania w zdrowiu oraz zachowania medyczne. Skóra jest to twór heterogenny, składający się z trzech, nałożonych na siebie warstw: tkanki podskórnej, skóry właściwej i naskórka. Należy dodać, iż skóra jest najbardziej rozległym narządem ustroju. Stanowi ona aż 15% naszej wagi ciała. Powierzchnia skóry u dorosłego człowieka wynosi od 1,5 do 2 m2, grubość zaś waha się w zależności od okolicy ciała od 0,5 do 5 mm. Naskórek składa się z pięciu warstw cechujących się odmienną strukturą i funkcją. Począwszy od dołu wyróżniamy warstwę podstawną, kolczystą, warstwę ziarnistą, warstwę jasną i warstwę rogową. Warstwa podstawna to jeden rząd cylindrycznych komórek o wydłużonych jądrach ściśle do siebie przylegających. Jest najczynniejszą w procesie odnowy naskórka. Tu tworzą się przez podział nowe komórki. Wyłącznie w warstwie podstawnej wytwarzany jest barwnik skóry – melanina. Komórki warstwy podstawnej stopniowo wędrują ku górze poprzez kolejne warstwy naskórka podlegające w tym czasie wielu złożonym przemianom biochemicznym. W trakcie tego procesu następuje całkowite obumieranie komórek i zmiana ich formy. Na powierzchni naskórka znajdują się także lipidy produkowane przez komórki gruczołów łojowych, zawierający węglowodory.

Zdrowym człowiekiem może być ten, który odznacza się proporcjonalnym rozwojem fizycznym i psychicznym i dobrze dostosowuje się do otaczającego go środowiska społecznego. Jak będzie wyglądać moda, czy też styl? Czy będzie miała miejsce tu uroda? Całkowicie realizuje on swoje zdolności fizyczne i umysłowe, może bez problemu dostosowywać się do zmian w otoczeniu, jeśli nie wykraczają one poza granice normy i wnosi swój indywidualny wkład w pomyślność społeczeństwa, odpowiednio do swoich możliwości i zdolności. Dlatego zdrowie nie oznacza tylko braku chorób; jest to coś pozytywnego, to pełne radości i z entuzjazmem wypełnianie obowiązków, które życie nakłada na każdego człowieka. Pojęcie styl życia ma zastosowanie w socjologii, psychologii, medycynie, zdrowiu publicznym i promocji zdrowia. Jest to zespół codziennych zachowań, które są charakterystyczne dla danej jednostki. Jest to sposób bycia, odróżniający jednego człowieka od drugiego lub też bardziej lub mniej świadoma strategia życiowa. Wzór tych zachowań staje się trwały i ukształtowany przez dziedzictwo kulturowe, relacje społeczne, czynniki geograficzne i społeczno- ekonomiczne oraz cech osobowości człowieka. Jest to także zespół jawnych, manifestowanych zachowań, typowych reakcji i niektórych elementów osobowości człowieka. Prozdrowotny styl życia oznacza więc, że ludzie podejmują świadome działania, które są ukierunkowane na zwiększanie możliwości swojego zdrowia (przedrostek „pro”- odnosi się do zachowań i działań korzystnych dla zdrowia, ku zdrowiu, do zdrowia, określa się je jako prozdrowotne) oraz eliminują zachowania mu zagrażające.