Środkami służącymi do pielęgnowania skóry są kosmetyki. W myśl obowiązującej w naszym kraju ustawy o kosmetykach z 30 marca 2001 roku: „kosmetyk oznacza każdą substancję, lub preparat do umieszczenia w kontakcie z różnymi zewnętrznymi częściami ciała ludzkiego (skórą, włosami, paznokciami, wargami, zewnętrznymi narządami płciowymi), lub zębami i błonami śluzowymi jamy ustnej w celu wyłącznym, lub głównym czyszczenia ich, perfumowania, zmian ich wyglądu i/lub poprawy zapachu ciała i/lub ochrony ich lub utrzymania ich w dobrym stanie”. To niezwykła moda, a zarazem osiągająca szczyty uroda. Ale jaki wpływ ma styl? W tej samej ustawie są określone substancje, jakie mogą być użyte w kosmetykach, oraz ich dopuszczalne stężenia, a także znajduje się wykaz składników zabronionych. W świecie kosmetologii pojawiło się i jest często stosowane, szczególnie w odniesieniu do kosmetyków sprzedawanych w aptekach pojęcie kosmeceutyki lub dermo kosmetyki. Nazwa ta sugeruje środek stojący między kosmetykiem a farmaceutykiem (lekiem) i nie funkcjonuje w ustawodawstwie kosmetycznym. Nie ma też oddzielnych przepisów regulujących ich receptury. Kosmetyki naturalne to preparaty, w skład których wchodzą wyłącznie substancje naturalne, występujące w przyrodzie, pozyskiwane w wyniku procesów fizycznych (tłoczenia, destylacji, filtracji, suszenia itp.) Składniki roślinne stosowane w kosmetykach naturalnych pochodzą z roślin uprawianych na plantacjach ekologicznych. Kosmetyki naturalne są także nazywane kosmetykami ekologicznymi, biokosmetykami, czy też kosmetykami organicznymi.

Semiotyka chorób skóry składa się przede wszystkim z badania dermatologicznego, które składa się z wywiadu- badania podmiotowego, badania klinicznego- badania przedmiotowego, badań dodatkowych – niezbędnych do postawienia diagnozy. Choroba ujawnia sie w momencie, gdy naruszona zostaje homeostaza organizmu. Homeostaza z kolei jest to zdolność do utrzymywania stałości środowiska wewnętrznego ustroju, pomimo zmian zachodzących w środowisku zewnętrznym. Jak będzie wyglądać moda, czy też styl? Czy będzie miała miejsce tu uroda? Homeostaza może istnieć jedynie w pewnych zakresach, granicach zmian środowiska. Granice te są wyznaczone przez indywidualne, genetycznie zdeterminowane zakresy normy reakcji organizmu. Naruszenie tych granic zaś wywołuje chorobę. Aby choroba się ujawniła, konieczny jest udział czynnika zewnętrznego – chorobotwórczego – tj. przyczyna choroby i wewnętrznego – tj. reakcji obronnych. Choroba jest definiowana również, jako stan, który aktualnie bądź potencjalnie przeszkadza w prawidłowym funkcjonowaniu człowieka. Choroba może być wywoływana przez wielorakie czynniki, jak również różne są mechanizmy jej powstawania i rozwoju, może zaczynać się nagle, bądź powoli, w sposób utajony, ale również nagle czy też powoli kończyć się. Jej przebieg może być alarmowy, z bardzo przejrzyście występującymi objawami bądź długotrwały, z mniejszym nasileniem objawów. Choroba ostra może też przechodzić w przewlekłą i odwrotnie. Zmiany chorobowe są wywołane różnymi czynnikami, które powodują za¬chwianie równowagi między organizmem a otaczającym go środo¬wiskiem. Najczęściej czynnikami tymi są bodźce o sile działania przewyższającej próg prawidłowej reakcji organizmu, a zatem bodźce wywołujące objawy chorobowe. Są to czynniki chorobotwórcze bądź patogenne.