Nauczyciel wychowania fizycznego ma tu ogromną rolę aby w ciekaw, twórczy sposób poprowadzić lekcje wychowania fizycznego jak też zachęcić i nauczyć dzieci do wyboru różnych form aktywnego odpoczynku i spędzania czasu na świeżym powietrzu. Istotną role odgrywają też częste pochwały za nawet minimalne postępy w rozwijaniu sprawności fizycznej , stosując indywidualne oddziaływanie w stosunku do każdego dziecka. Dzieci muszą zrozumieć , że troska o „ruch” szeroko pojęty to troska o zdrowie własne , rówieśników w przyszłości ich rodzin i społeczeństwa. Jak będzie wyglądać moda, czy też styl? Czy będzie miała miejsce tu uroda? Młodzież często nie zdaje sobie jeszcze sprawy jak ważny w ich życiu jest rozwój sprawności fizycznej. Potrafią to docenić natomiast w dużo większym stopniu osoby starsze które mają już problemy zdrowotne. „Dotykają ich różne schorzenia, choroby, stres, problemy z ciśnieniem krwi wtedy uświadamiamy sobie jak ważne jest zdrowie a żeby odpowiednio zadbać o siebie niezbędny jest ruch i zdrowy styl życia”. Powinniśmy wyciągnąć stosowne wioski i zadbać o przyszłość dzieci i młodzieży poprzez rozwój ich aktywności i prowadzenie zdrowego stylu życia . Postaram się wykonać próbę oceny sprawności fizycznej u młodzieży i przedstawić swoje wnioski i spostrzeżenia. Na każdym podwórku czy osiedlu znajduję się plac do gry w tę dyscyplinę. Młodzi ludzie mają licznych idoli, a co za tym idzie? Dzieci rozwijają swoje zainteresowania, umiejętności i sprawność fizyczną, która ma bardzo dobry wpływ na zdrowie i wychowanie fizyczne. Istnieje bardzo wiele testów sprawdzających i oceniających poziom sprawności fizycznej. Dostarczają one cennych informacji dotyczących stanu zdrowia fizycznego dziecka oraz powinny motywować je do poprawy własnej sprawności. Testy sprawności fizycznej mają na celu ukazanie stanu przygotowania fizycznego dzieci jak również wydobycie utajonych zdolności i możliwości dziecka.

Pod względem wymagań klimatycznych odmiany są mało zróżnicowane jednak na tyle istotnie, że przy doborze odmian należy zwrócić uwagę na specyfikę klimatyczną danego rejonu. Owies mimo iż jest uważany za roślinę mało wymagającą jest najbardziej wrażliwy na niedobór mikroelementów spośród zbóż, zwłaszcza na brak cynku, molibdenu, miedzi i manganu. Jak się ma tu styl, moda, czy też uroda? W przypadku boru nie reaguje tak gwałtownie jak inne zboża. Chociaż te składniki są pobierane w bardzo małych ilościach (od kilku do kilkuset gram na 1 ha), to często właśnie one wpływają ograniczająco na zdolność plonowania owsa. Miedź – pełni ważne funkcje fizjologiczne, takie jak przenoszenie elektronów w procesie fotosyntezy, utlenianie niektórych związków organicznych czy biosynteza białka. W przypadku dużego niedoboru miedzi należy stosować doglebowo 2-6 kg Cu/ha w solach miedzi technicznie czystych. Ze względu na słabą ruchliwość w glebie jej brakiem dotknięte zostają głównie młode liście. Niedobór miedzi objawia się zniekształceniem i bieleniem liści, niewykształceniem organów generatywnych i brakiem jędrności pędów. Plony ziarna rosną wraz z zawartością w nich miedzi do 4-5 mg/kg. Najlepszymi nawozami dostarczającymi miedzi roślinom są te, które zawierają ten składnik w postaci chylatów. Mangan – aktywator enzymów wpływających na intensywność fotosyntezy w roślinach, biosyntezy ligniny, metabolizmu azotu, reakcji utleniania i redukcji. Przy dużych niedoborach manganu w glebie stosuje się nawożenie doglebowe. Dawki powinny wynosić 5-8 kg/ha (w MnSO4 . 5H2O) przy niskim pH i 10-15 kg/ha przy pH powyżej 6,0. Deficyt manganu objawia się początkowo na młodych liściach w postaci chlorozy międzyżyłkowej i nekrotycznych plam, które zlewają się w całość, liście stają się łamliwe.

Zdrowym człowiekiem może być ten, który odznacza się proporcjonalnym rozwojem fizycznym i psychicznym i dobrze dostosowuje się do otaczającego go środowiska społecznego. Jak będzie wyglądać moda, czy też styl? Czy będzie miała miejsce tu uroda? Całkowicie realizuje on swoje zdolności fizyczne i umysłowe, może bez problemu dostosowywać się do zmian w otoczeniu, jeśli nie wykraczają one poza granice normy i wnosi swój indywidualny wkład w pomyślność społeczeństwa, odpowiednio do swoich możliwości i zdolności. Dlatego zdrowie nie oznacza tylko braku chorób; jest to coś pozytywnego, to pełne radości i z entuzjazmem wypełnianie obowiązków, które życie nakłada na każdego człowieka. Pojęcie styl życia ma zastosowanie w socjologii, psychologii, medycynie, zdrowiu publicznym i promocji zdrowia. Jest to zespół codziennych zachowań, które są charakterystyczne dla danej jednostki. Jest to sposób bycia, odróżniający jednego człowieka od drugiego lub też bardziej lub mniej świadoma strategia życiowa. Wzór tych zachowań staje się trwały i ukształtowany przez dziedzictwo kulturowe, relacje społeczne, czynniki geograficzne i społeczno- ekonomiczne oraz cech osobowości człowieka. Jest to także zespół jawnych, manifestowanych zachowań, typowych reakcji i niektórych elementów osobowości człowieka. Prozdrowotny styl życia oznacza więc, że ludzie podejmują świadome działania, które są ukierunkowane na zwiększanie możliwości swojego zdrowia (przedrostek „pro”- odnosi się do zachowań i działań korzystnych dla zdrowia, ku zdrowiu, do zdrowia, określa się je jako prozdrowotne) oraz eliminują zachowania mu zagrażające.