Historia pielęgnowania urody jest taka stara, jak dzieje ludzkości. Dążenie do bycia pięknym i młodym towarzyszyło człowiekowi zawsze, czego dowodem są liczne przekazy dotyczące upiększania, pochodzące już z czasów starożytnych. Zachowanie atrakcyjnego młodego wyglądu stanowiło lekarstwo na naturalny strach przed przemijaniem i śmiercią, a także miało zapewniać powodzenie w życiu doczesnym. Na przestrzeni wieków zasady piękna ulegały licznym przeobrażeniom. Kanony urody uznawane przez świat starożytny niekoniecznie były atrakcyjne dl następnych pokoleń, jednak cel zawsze był ten sam – być pięknym i młodym. Szukano więc rozmaitych specyfików, cudownych eliksirów, których stosowanie miało być kluczem do osiągnięcia sukcesu – zachowania urody. To niezwykła moda, a zarazem osiągająca szczyty uroda. Ale jaki wpływ ma styl? Sposobów na poprawienie urody oraz zachowanie młodzieńczego wyglądu człowiek poszukuje nadal i to coraz aktywniej. Obserwując dzisiejszy świat, nietrudno odnieść wrażenie, że wygląd nigdy nie miał aż tak wielkiego znaczenia. Stał się jednym z ważniejszych wyznaczników statusu społecznego, daje także poczucie spełnienia zarówno w życiu prywatnym, jak i zawodowym. Obecnie, dzięki poznaniu budowy ciała i jego fizjologii, a także fizjologii starzenia i patomechanizmów powstawania różnych defektów kosmetycznych, przeobraziła się dziś w szeroką interdyscyplinarną naukę medyczną, której zadaniem jest modulowanie czynności organizmu na rzecz zachowania urody, czyli opóźnienia procesu starzenia. Wśród różnorakich określeń definiowanie zdrowia, z punktu widzenia edukacji zdrowotnej, na uwagę zasługuje podział na definiowanie profesjonalne i potoczne.

Rozbieżności, które występują między pojęciem zdrowia przez profesjonalistów, edukatorów, oraz doświadczeniem i rozumieniem zdrowia prze edukowanych mogą mieć spory wpływ na realizację programów edukacji zdrowotnej oraz ich skuteczność. To niezwykła moda, a zarazem osiągająca szczyty uroda. Ale jaki wpływ ma styl? Zachowania zdrowotne odnoszą się do różnych zachowań, które są związane ze sferą życia, czyli zgodnie ze współczesną wiedzą medyczną wywołują pozytywne lub negatywne skutki zdrowotne. Są one określane jako: zachowania związane ze zdrowiem, zachowania w zdrowiu oraz zachowania medyczne. Skóra jest to twór heterogenny, składający się z trzech, nałożonych na siebie warstw: tkanki podskórnej, skóry właściwej i naskórka. Należy dodać, iż skóra jest najbardziej rozległym narządem ustroju. Stanowi ona aż 15% naszej wagi ciała. Powierzchnia skóry u dorosłego człowieka wynosi od 1,5 do 2 m2, grubość zaś waha się w zależności od okolicy ciała od 0,5 do 5 mm. Naskórek składa się z pięciu warstw cechujących się odmienną strukturą i funkcją. Począwszy od dołu wyróżniamy warstwę podstawną, kolczystą, warstwę ziarnistą, warstwę jasną i warstwę rogową. Warstwa podstawna to jeden rząd cylindrycznych komórek o wydłużonych jądrach ściśle do siebie przylegających. Jest najczynniejszą w procesie odnowy naskórka. Tu tworzą się przez podział nowe komórki. Wyłącznie w warstwie podstawnej wytwarzany jest barwnik skóry – melanina. Komórki warstwy podstawnej stopniowo wędrują ku górze poprzez kolejne warstwy naskórka podlegające w tym czasie wielu złożonym przemianom biochemicznym. W trakcie tego procesu następuje całkowite obumieranie komórek i zmiana ich formy. Na powierzchni naskórka znajdują się także lipidy produkowane przez komórki gruczołów łojowych, zawierający węglowodory.