Klimat rozwoju
Pod względem wymagań klimatycznych odmiany są mało zróżnicowane jednak na tyle istotnie, że przy doborze odmian należy zwrócić uwagę na specyfikę klimatyczną danego rejonu. Owies mimo iż jest uważany za roślinę mało wymagającą jest najbardziej wrażliwy na niedobór mikroelementów spośród zbóż, zwłaszcza na brak cynku, molibdenu, miedzi i manganu. Jak się ma tu styl, moda, czy też uroda? W przypadku boru nie reaguje tak gwałtownie jak inne zboża. Chociaż te składniki są pobierane w bardzo małych ilościach (od kilku do kilkuset gram na 1 ha), to często właśnie one wpływają ograniczająco na zdolność plonowania owsa. Miedź – pełni ważne funkcje fizjologiczne, takie jak przenoszenie elektronów w procesie fotosyntezy, utlenianie niektórych związków organicznych czy biosynteza białka. W przypadku dużego niedoboru miedzi należy stosować doglebowo 2-6 kg Cu/ha w solach miedzi technicznie czystych. Ze względu na słabą ruchliwość w glebie jej brakiem dotknięte zostają głównie młode liście. Niedobór miedzi objawia się zniekształceniem i bieleniem liści, niewykształceniem organów generatywnych i brakiem jędrności pędów. Plony ziarna rosną wraz z zawartością w nich miedzi do 4-5 mg/kg. Najlepszymi nawozami dostarczającymi miedzi roślinom są te, które zawierają ten składnik w postaci chylatów. Mangan – aktywator enzymów wpływających na intensywność fotosyntezy w roślinach, biosyntezy ligniny, metabolizmu azotu, reakcji utleniania i redukcji. Przy dużych niedoborach manganu w glebie stosuje się nawożenie doglebowe. Dawki powinny wynosić 5-8 kg/ha (w MnSO4 . 5H2O) przy niskim pH i 10-15 kg/ha przy pH powyżej 6,0. Deficyt manganu objawia się początkowo na młodych liściach w postaci chlorozy międzyżyłkowej i nekrotycznych plam, które zlewają się w całość, liście stają się łamliwe.
