Owies w kosmetyce
Owies wytwarza dobrze rozwinięty system korzeniowy o pokroju wiązkowym. Składa się on zwykle z 3-4 korzeni zarodkowych oraz licznych korzeni przybyszowych (wtórnych), które wyrastają w okresie krzewienia z podziemnych węzłów łodygowych. Główna masa korzeniowa mieści się w warstwie ornej, zaś pojedyncze korzenie mogą sięgać do 2 metrów w głąb gleby. Jak się ma tu styl, moda, czy też uroda? Struktura systemu korzeniowego może ulegać zmianie w zależności od zabiegów wykonywanych na roślinie poprzedzającej. Działanie następcze nawożenia azotowego przyczynia się do wytworzenia istotnie większej masy korzeniowej. Maksymalny przyrost korzeni mieści się między fazą strzelania w źdźbło, a kłoszeniem. Od momentu kłoszenia proces obumierania korzeni przebiega szybciej niż powstawania nowych, dlatego roślina powoli zasycha. Charakterystyczną cechą korzeni owsa jest ich zdolność pobierania składników pokarmowych z trudno rozpuszczalnych związków, które są niedostępne dla większości roślin. Łodyga owsa, nazywana również źdźbłem lub słomą, jest wyprostowana i ma kształt cylindryczny. Składa się z 4-8 międzywęźli połączonych ze sobą węzłami (kolankami). Międzywęźla są wyraźnie owłosione w pobliżu węzłów. Poszczególne międzywęźla różnią się od siebie długością i grubością. Pierwsze jest najkrótsze i zwykle najgrubsze, kolejne są cieńsze i dłuższe. Ostatnie, tzw. dokłosie, jest najcieńsze i najdłuższe, dodatkowo odgrywa ważną rolę w procesie fotosyntezy. W kolankach znajduje się tkanka twórcza, która powoduje wzrost międzywęźli oraz podnoszenie się rośliny po wylegnięciu.
