Semiotyka chorób skóry
Semiotyka chorób skóry składa się przede wszystkim z badania dermatologicznego, które składa się z wywiadu- badania podmiotowego, badania klinicznego- badania przedmiotowego, badań dodatkowych – niezbędnych do postawienia diagnozy. Choroba ujawnia sie w momencie, gdy naruszona zostaje homeostaza organizmu. Homeostaza z kolei jest to zdolność do utrzymywania stałości środowiska wewnętrznego ustroju, pomimo zmian zachodzących w środowisku zewnętrznym. Jak będzie wyglądać moda, czy też styl? Czy będzie miała miejsce tu uroda? Homeostaza może istnieć jedynie w pewnych zakresach, granicach zmian środowiska. Granice te są wyznaczone przez indywidualne, genetycznie zdeterminowane zakresy normy reakcji organizmu. Naruszenie tych granic zaś wywołuje chorobę. Aby choroba się ujawniła, konieczny jest udział czynnika zewnętrznego – chorobotwórczego – tj. przyczyna choroby i wewnętrznego – tj. reakcji obronnych. Choroba jest definiowana również, jako stan, który aktualnie bądź potencjalnie przeszkadza w prawidłowym funkcjonowaniu człowieka. Choroba może być wywoływana przez wielorakie czynniki, jak również różne są mechanizmy jej powstawania i rozwoju, może zaczynać się nagle, bądź powoli, w sposób utajony, ale również nagle czy też powoli kończyć się. Jej przebieg może być alarmowy, z bardzo przejrzyście występującymi objawami bądź długotrwały, z mniejszym nasileniem objawów. Choroba ostra może też przechodzić w przewlekłą i odwrotnie. Zmiany chorobowe są wywołane różnymi czynnikami, które powodują za¬chwianie równowagi między organizmem a otaczającym go środo¬wiskiem. Najczęściej czynnikami tymi są bodźce o sile działania przewyższającej próg prawidłowej reakcji organizmu, a zatem bodźce wywołujące objawy chorobowe. Są to czynniki chorobotwórcze bądź patogenne.
