Często zastanawiamy się nad tym, co tak naprawdę wywołuje nas stres. Stresory, czyli czynniki, które go powodują w dużej mierze zależą jednak od człowieka. Jest jednak kilka sztandarowych sytuacji, które każdemu z nas mogą nieźle nadszarpnąć nerwy. Wśród nich możemy wyróżnić głównie sytuację, które zmuszają nas do wystąpienia przed dużą publicznością. Aktorzy czy piosenkarze nazywają stres, towarzyszący im przed wyjściem na scenę tremą. Owo zjawisko z pewnością mogą zaobserwować osoby, które często angażują się w szkolne apele czy przestawienia. Mogłoby wydawać się, iż za którymś razem trema się nie pojawi, jednak tak naprawdę ona nigdy nie znika, tak jak i nie znika szansa, że skompromitujemy się za którymś razem. Stres mogą wywoływać w nas również sytuację, które towarzyszą nam każdego dnia. Mowa tu przede wszystkim o uczniach, którzy niemal dzień w dzień narażeni są na kartkówki czy odpytywania. Również w pracy, gdy gonią nas terminy nie brakuje sytuacji stresowych. Stresorem może być chociażby niezbyt pomyślnie układająca się relacja z szefostwem. Pierwszym krokiem do zwalczania stresu jest uświadomienie sobie, co tak naprawdę wywołuje u nas reakcję stresową. Często bowiem nie do końca rozumiemy, dlaczego robi nam się słabo czy boli nas brzuch. Wiele uczniów, zwłaszcza tych, którym w gruncie rzeczy nie zależy na dobrych stopniach, nie rozumie dlaczego przed daną lekcją nie czują się komfortowo. Może to jednak wynikać nie z chęci uzyskania jak najlepszej oceny, a z faktu, iż boją się kompromitacji przy odpowiedzi czy zgryźliwych komentarzy nauczyciela. Nie dziwi zatem, iż wielu uczniów nie próbuje nawet odpowiadać, choć innym może wydawać się to niedorzeczne. Najbardziej oczywistym sposobem na walkę ze stresem może wydawać się zlikwidowanie czynnika stresowego. O ile jednak możemy nie iść do szkoły, o tyle już nie wchodzi w rachubę wzięcia dnia wolnego, tylko dlatego, że nie wyrobiliśmy się ze zleceniem dla szefa. Niezbyt dobrym pomysłem byłoby również ogłoszenie tuż przed przedstawieniem, iż nie wyjdzie się na scenę. Powinniśmy zatem wziąć ze sobą talizman czy wypić miętową herbatę, bo wmawiając sobie, iż to pomaga najwięcej zyskamy.

Gdy trądzik występuje nie tylko na twarzy, ale swoim zasięgiem objął także plecy, barki i klatkę piersiową musimy udać się do lekarza. Dermatolog najczęściej zastosuje kurację antybiotykami, które zwalczą bakterie i powstałe stany zapalne. Lekarze najczęściej przepisują tetracyklinę, czyli antybiotyk, który hamuje rozwój drobnoustrojów mających duże znaczenie przy tworzeniu się trądziku. Antybiotyki redukują również zawartość kwasów tłuszczowych, które też powodują u nas stany zapalne skóry. Taki lek przyjmuje się zwykle kilka razy dziennie, co jest bardzo niewygodne i można o nim zapomnieć. Jednak są też inne preparaty z tej serii, które można przyjmować tylko raz dziennie, są to np. doxycykliny czy minocykliny. Leki powinno się przyjmować przez okres co najmniej 6 miesięcy. Jeśli przerwiemy terapię, będziemy jeść leki nieregularnie nie ma mowy o poprawie skóry, a wręcz przeciwnie sami możemy doprowadzić do tego, że jeszcze trudniejsze będzie leczenie. Przyjmując antybiotyki trzeba pamiętać, że zmniejszają one działanie środków antykoncepcyjnych. Należy też unikać kontaktów ze światłem słonecznym, dlatego też najskuteczniejszą porą na leczenie jest jesień i zima. Bezpośrednio po zażyciu antybiotyku nie wolno pić mleka, powinna nastąpić dwugodzinna przerwa. Każdy objaw trądzikowy nie powinien być lekceważony. Nie odpowiednio leczony trądzik może się jeszcze bardziej pogłębić i wprowadzić w nas w jeszcze większe kompleksy. Wykwity ropne będą większe, co w przyszłości spowoduje powstanie brzydkich blizn na twarzy. Warto zatem szybko podjąć działanie lecznicze. Gdy tylko pojawią się wypryski najlepiej od razu odwiedzić doświadczonego dermatologa. Lekarz zastosuje odpowiednią kurację, która powinna złagodzić objawy. Na rynku jest tak wiele preparatów, że na pewno dobierzemy coś odpowiedniego dla siebie. Możemy zlikwidować nie tylko objawy trądziku, ale przede wszystkim zlikwidować przyczyny jego powstania. Kuracja plus odpowiednia pielęgnacja, zmiany w codziennej diecie mogą naprawdę zdziałać cuda. Nie trzeba wpadać w panikę, gdy zobaczymy na twarzy pierwsze objawy dojrzewania, ale od razu przystąpić do walki z nimi z pomocą specjalisty. W leczeniu ważna jest jednak systematyczność, bo nieregularność spotęguje naszą chorobę i przyniesie nieodwracalne

Trądzik od dawien dawna zaliczany jest do najczęściej spotykanych chorób skóry. Z trądzikiem zmaga się 80 % dziewcząt i 95 % chłopców w okresie dojrzewania. Zazwyczaj uzyskanie pełnoletności to nie koniec problemu, bo prawie połowa kobiet między 25 a 44 rokiem życia nadal ma trądzik, podobnie jest również z mężczyznami. Rozszerzone pory, błyszcząca cera, ropne krostki i wiele zaskórników, to codzienny obraz kiedy patrzymy w lustro. Przyczyn szukamy w procesie dojrzewania, burzy hormonów, w genach, chcemy ten fakt jakoś usprawiedliwić, choć często prawda jest zupełnie inna. Trądzik to również efekt przeprowadzonych wcześniej kuracji sterydowych. Często uprzykrza nam życie, bo gdy chcemy się podobać, flirtować i zawierać przyjaźnie, nasza twarz wygląda okropnie i najchętniej nie ruszalibyśmy się z domu. Bardzo często u osób, które mają trądzik lekarze nie stwierdzają zaburzeń hormonalnych, a niepokojące są odczyny zapalne skóry są tylko wynikiem pewnej nadwrażliwości skóry na działanie męskich hormonów, czyli androgenów.Trądzik nasila się pod wpływem różnych czynników. Większość poglądów, które słyszymy na co dzień jest jednak fałszywa. Warto więc wiedzieć, co jest prawdą, aby zapobiec rozwojowi tej choroby. Trądzikiem nie można zarazić się od innej osoby. Trądzik nie wynika też z zaniedbania twarzy (brudu). Niestety ciągły stres przyczynia się do pogorszenia stanu skóry, czyli jeszcze ostrzejszej odmiany trądziku. Trądzik może mieć podłoże genetyczne. Opalanie i korzystanie z solarium wspomaga leczenie trądziku. Promienie UV wpływają korzystnie na wszelkie zmiany trądzikowe. Ale najpierw nim zdecydujemy się na opalanie skonsultujmy to z lekarzem, gdyż wiele maści i leków przeznaczonych w połączeniu ze słońcem daje zły efekt. Picie alkoholu również wzmaga trądzik. U 70 % osób trądzik mija wraz z wiekiem samoistnie, ale chorobę można skrócić stosując odpowiednie leczenie. Czekolada oraz słodycze na pewno nie zaostrzą zmian w skórze. Nie wolno wyciskać wykwitów, gdyż grozi to ich rozprzestrzenianiem się. Bakterie rozsiewane są wówczas po całej twarzy. Poza tym takie zabiegi mogą prowadzić do powstawania blizn, które trudno będzie nam usunąć.

Kilkakrotne mycie twarzy w ciągu dnia może wywołać u nas ruchu obronne, co spowoduje jeszcze większe wydzielanie łoju. Twarz należy myć nie więcej niż 3 razy dziennie, a wszelki nadmiar substancji łojowej należy w ciągu dnia usuwać za pomocą przeznaczonych do tego bibułek matujących, które dostępne są w każdym sklepie kosmetycznym oraz aptekach. Takie bibułki najlepiej nosić przy sobie, jeśli często i długo przebywamy poza domem, w miejscach, gdzie twarz narażona jest na działanie szkodliwych substancji. Ważny jest również sposób mycia twarzy. Skórę najpierw zwilżamy ciepła wodą, a następnie opuszkami palców nanosimy żel i delikatnie masujemy twarz od dołu ku górze. Twarz spłukujemy letnią wodę, gdyż tylko w ten sposób unikniemy wszelkich podrażnień. Osoby, które po myciu odczuwają pieczenie powinny myć twarz wodą przegotowaną lub mineralną. Po myciu dodatkowo oczyszczamy jeszcze twarz odpowiednim bezalkoholowym tonikiem przeznaczonym tylko i wyłącznie do cery trądzikowej. Mężczyźni mający trądzik nie powinni stosować żadnych wód kolońskich po goleniu, ale tylko bezalkoholowe balsamy przeznaczone do cery wrażliwej.